Jest to pierwsza złota zasada kompozycji. Wiąże się to ze stosunkiem 1:1.618 rozmiaru zdjęcia, jak również miejsca uwiecznionego na ujęciu. Współczynnik ten jest bliski wskaźnikowi 35mm, a więc nie ma konieczności zmiany rozmiaru zdjęcia za każdym razem. Wie co zrobić, aby każda kolejna karykatura wyszła jak najlepiej. Wie również czego się wystrzegać, aby było jak najmniej nieporozumień z klientem i niemiłych dla obu stron sytuacji. Ale czasem takowe się zdarzają. Nawet jeśli z klientem wszystko jest dogadane, a twarz na narysowanej karykaturze jest podobna do otrzymanego zdjęcia Przycisk Obrys. Kliknij dwukrotnie, aby wybrać kolor obrysu za pomocą Próbnika kolorów. Przycisk Zmiana wypełnienia i obrysu. Kliknij, aby zamienić kolory wypełnienia i obrysu. Przycisk Domyślne wypełnienie i obrys. Kliknij, aby powrócić do kolorów domyślnych (białe wypełnienie i czarny obrys). Przycisk Kolor. Vay Tiền Nhanh. Myślisz, że narysowanie twarzy jest trudne? A może chcesz ją narysować, ale nie wiesz od czego zacząć? Lub w ogóle się nie podejmujesz tego zadania, bo twarz ma za dużo „trudnych” elementów? Jeśli przynajmniej raz, podczas czytania tego wstępu, w Twojej głowie pojawiła się odpowiedź twierdząca, czytaj dalej. Ja też kiedyś myślałam, że narysowanie twarzy jest trudne. Że nie potrafię. Że za dużo elementów. Że nigdy mi się nie uda (tak, tak, nie uda!). A im częściej widziałam idealnie stworzony przez kogoś portret – czy to ze zdjęcia, czy to tworzony na żywo, tym bardziej utwierdzałam się w tym przekonaniu. I nie próbowałam. Bo po co – „I tak mi się przecież nie uda” (sic!). Aż do 2014 roku. Do momentu, w którym poznałam Myślenie Wizualne. Zobaczyłam wtedy, że nie muszę rysować jak inni. Zobaczyłam, że wykorzystując kilka podstawowych kształtów mogę narysować cokolwiek chcę. Ba! Zobaczyłam, że mogę (w końcu!) rysować po swojemu! I że to jest największa wartość – że rysuję po swojemu! Zobaczyłam też, że nie muszę już rysować twarzy tak, jak inni (z taką dokładnością, która odzwierciedli rzeczywistość) i że mogę to zrobić o wiele prościej. W końcu w Myśleniu Wizualnym chodzi o przekazanie jakiejś informacji za pomocą rysunku, a nie tworzenie dzieła sztuki 😉 A że w czasie Zapisu Graficznego (z reguły) nie ma czasu na tworzenie bardzo skomplikowanych rysunków, zaczęłam upraszczać rysowanie twarzy do minimum. I dzisiaj, do narysowania twarzy, z przyjemnością wykorzystuję litery. Pomyślisz: „Litery?” . Sprawdź to tutaj, jak pokazuję tę metodę w pierwszym sezonie programu MY3. W końcu przekonałam się, że za pomocą liter, czy podstawowych kształtów, mogę stworzyć niezliczoną ilość postaci. I mieć ogromną frajdę z ich tworzenia! Spróbuj, a zobaczysz jaka to niezła zabawa! Słucham? Nadal wątpisz w to, że Ty też tak możesz? To zobacz to. Jak Ci się podoba taki szablon? Myślisz, że z jego pomocą narysujesz twarz? Tak? To pobierz go tutaj, wydrukuj i rysuj z nami! Instrukcję masz poniżej 😉 I jak? Nadal myślisz, że narysowanie twarzy jest trudne? Wszystkiego rysunkowego! Jadźka Typowe problemy z rysowaniem portretówRysuje hobbistycznie już od wielu lat jednak od zawsze moja największą słabością było rysowanie portretów. Nie lubiłem ich rysować, zawsze wiązało się to z frustracją i powtarzającymi się problemami:„Płaskość” rysunku, brak trójwymiarowościNie wiadomo od czego zacząć rysowanieZłe proporcjeBrak podobieństwaW połowie rysowanie okazywało się, że twarz jest krzywaJeżeli napotkałeś przynajmniej część z tych problemów u siebie, to ten post na pewno ci pomoże. W przeciągu ostatnich miesięcy ogromnie poprawiłem jakość swoich portetów i to nie jest tak trudne jak wcześnie na progres który osiągnąłem dzięk zmianie metody nauki w przeciągu kilkunastu miesięcy. Pomiędzy tymi dwiema pracami narysowałem raptem 13 portretów. Bez żadnego płatnego NIE ćwiczyć rysowania potretów?1. Przestań bezmyślnie rysować portet za masz problemy z pierwszego akapitu to robisz rzeczy źle u podstaw. Lepiej Ci wyjdzie jeżeli poświęcisz kilka rysunków na rzecz uczenia się .Gwarantuje, że pomimo tego że początkowo jest to niesatysfakcjonujące (bo zamiast coś rysować to oglądasz np: płaszczyzny nosa) to w efekcie znacznie przyśpieszy Twój proces rysowania. Dzięki czemu będziesz potem robił mniej błędów, mniej poprawiał a w efekcie szybciej i więcej Nie stosuj go używałem i nawet o tym pisałem w innym poście. Dzisiaj twierdzę że, siatka do rysowania jest jedną z najgorszych praktyk jakie możesz stosować przy uczeniu się. Nie uczy Cię rysowania a kopiowania kratek i wypluwania ich na kartkę, praktycznie robi z ciebie Przestań rysować z zdjęć, które są:PrześwietloneW słabej jakościWygładzoneMają ogrom filtrówNie wiesz jeszcze jaka jest struktura twarzy a rysujesz z zdjęć na których jej nie widać. Więc i u Ciebie jej nie ma, w efekcie czego Twoje prace są płaskie i brakuje im uwaga: Nie ma zakazu rysowania z takich zdjęć ale jeżeli uczysz struktury twarzy i kształtów a używasz ich jako referencji to wydłużasz albo blokujesz swój Przestań rysować portrety z jest prawie powtórzenie poprzedniego punktu. Nie wiesz jaka jest struktura twarzy i jej elementów więc jej nie przenosisz na kartkę, bo jej nie masz w głowie więc Twoje rysunki są odpowiednie referencjeRYSUJ PO ZDJĘCIACH tworząc schemat twarzyPrzerysowuj referencje z schematemNauka, nauka… a potem praktyka1. Wybieraj odpowiednie referencjeDobre zdjęcie służące jako referencja do nauki powinno być:W miarę dobrej jakościNaturalnie oświetlonaGłowa w całości widoczna Naturalne przybliżenie, bez efektu rybiego okaBrak filtrów, zarysy kości policzkowych, kąciki ust, płaszczyzny nosa, kształt i wypukłości Referencje vs Dobre Referencje2. Rysuj po zdjęciach – NAJWAŻNIEJSZY PUNKTZanim zaczniesz jakikolwiek nowy portret, otwórz referencję i zacznij bezpośredniej na niej nanosić lini które będą uproszczoną strukturą używaj grida. Efekt który pozninneś otrzymać powinen wyglądać jak na jaskrawy, wyróżniający się kolor i najprostszy pędzel który nie będzie korygował twojego się każdy element twarzy rozbijać na proste figury geometryczne i używać prostych linii. Nie odrysowuj po prostu linii, to nie ma być kalkowanie. Zamiast zrobić z szczęki czy oka jedną podłużna linie, przyjrzyj jak można osobnymi liniami rozbić przestrzennie, analizuj i zauważaj schematy:Podstawą każdej twarzy jest okrąg, podobny okrąg możesz używać opisać bok twarzy i płat czołowyKażdą brew możesz rozbić na dwa przylegające trójkątyKształt każdego oka można opisac za figurpomocą około 7 prostych znajdują się w obszare który możesz opisać oczy, brwi i usta znajdują się w obszarze którym możesz opisać trójkątemRysuj też elementy niewidoczne, na przykład ucho albo oko zasłonięte przez nos. Jak będzie wyglądać i gdzie będą się znajdować? Pamiętaj, że twarz jest bryłą, jej elementy są wypukłymi elementami mającymi swoje z innej pracyDlatego właśnie punkt pierwszy o dobrych zdjęciach jest tak ważny, jak będziesz miał kiepskie zdjęcie to NIC z tego nie zauważysz i nie wyrysujesz żadnego sensownego Przerysowuj referencje z SCHEMATEMMając gotowy schemat wyrysowany na referencji, możesz spróbować narysować portret z jego pomocą, zanim jednak zaczniesz:Umieść referencję z schematem tuż obok twojego pola do rysowania. Tak abyś daleko sięgać wzrokiemReferencja i rysunek w tym samym rozmiarze (nie umieszczaj miniaturki obrazka w rogu). Pomoże Ci to lepiej uczyć się przeźroczystość referencji tak aby schemat był lepiej widocznySkomplikowana twarz i mina to raptem parę okręgów, prostych linii i na przykład powyżej, mając zacząć rysowanie z samego zdjęcia, nie wiadomo nawet od czego zacząć ale patrząc na schemat? Jeden okrąg, pare kresek kolejny okrąg potem prosta linia, na plastyce w podstawówce robiłeś bardziej skomplikowane celem jest narysowanie portretu z pomocą schematu, staramy się rysować tak samo jak na referencji czyli proste kształty geometryczne i proste się na prostych kształtach, nie pracuj nad szczegółami tylko nad ogólna formą. Nie cieniuj, po prostu skup się na szkicu. I nie przejmuj się podobieństwem, po prostu narysuj coś co ma gotowy – co dalej?Cały proces rysowaniaW tym momencie możesz wykończyć rysunek, dodać wszystkie szczegóły cienie i tak dalej ale tym zajmę się innym razem. W tym poście skupiam się na tym jak ćwiczyć rysowanie portretów, więc:4. Nauka, nauka… a potem praktyka rysowanie rysunkami skupiaj się na analizowaniu i uczeniu się, szczególnie polecam materiały Sinixa czy Proko. Popatrz na ich serie skupiające się na poszczególnych elementach Proko na temat rysowania nosówIch materiały są ogromnie szczegółowe i oferują przytłaczająca dawkę wiedzy. Ale nie przejmuj się, wystarczy że po obejrzeniu zapamiętasz jedną tylko rzecz przed nowym rysunkiem. Sam oglądam niektóre z ich filmów po kilkanaście razem za każdym razem ucząc się Jak dowiedzieliście się z nowego filmu na , luty przebiegł u mnie pod hasłem 'minimalizm’. Niedawna przeprowadzka stanowiła doskonałą okazję do pozbycia się nadmiaru przedmiotów. Nauczyłam się, że posiadanie małej liczby rzeczy jest całkiem fajne i postanowiłam swoje emocje odzwierciedlić poprzez użycie do wykonania rysunku tylko jednego, prostego narzędzia – niebieskiego długopisu. Dodatkowo atmosferę podkreśliło moje nowe otoczenie, które mnie absolutnie nie rozprasza. Tym oto sposobem powstał ten uroczy portrecik, który widzicie poniżej. Dziś będzie nam służył za przykład. Atmosfera Rysowanie portretu długopisem bez linii pomocniczych wymaga przygotowania psychicznego. Wiem, że wiele osób w tym miejscu śmieje się z moich poglądów. Ja jednak uparcie będę twierdziła, że nauka rysunku to nie tylko aspekty techniczne ale też kwestia odpowiedniego podejścia. Zwłaszcza w przypadku rysunku, w którym nie uratuje nas gumka do mazania. Jaka była moja atmosfera podczas tworzenia tej pracy? Okoliczności powstawania pracy były bardzo sprzyjające. Nie mam dostępu do Internetu, dlatego wieczorami jestem bardzo spokojna i wyciszona. Nie rozprasza mnie dosłownie nic. Mam do dyspozycji tylko biurko i pachnące świece (które palę głównie dlatego, że mieszkanie z epoki Gierka pachnie naftaliną ale może zostawmy ten temat… 🙂 ). Przed rysowaniem zrobiłam sobie także krótką sesję z poradnikiem rysunkowym, a po 15 minutach czytania miałam już nieprawdopodobną ochotę na narysowanie czegoś. Inspiracja Brak internetu sprawia też, że mam więcej czasu na czytanie gazet. Dzięki temu w jednym z numerów Glamour znalazłam piękne zdjęcie rudowłosej dziewczyny o ciekawych oczach. Trochę spontanicznie a trochę z nudów postanowiłam je przerysować. Zdjęcia z gazet modowych są zazwyczaj bardzo artystyczne ale niestety często także wyretuszowane do granic możliwości. To nie wygląda dobrze na rysunku fotorealistycznym… ale kto powiedział, że musimy stale męczyć fotorealizm? 🙂 Tym razem chciałam stworzyć portret podobny klimatem do starych portretów olejnych. Duże oczy, nieco poważna mina, blada cera, przesadnie gęste włosy. Więcej o rzeczach, które zainspirowały mnie w tym miesiącu ( do tego rysunku) znajdziecie w: Akcesoria Tym razem używam tylko jednego niebieskiego długopisu. Ja do portretów lubię takie o jasnej, grubej linii. Polecam poszukać takiego, który nie plami i nie przerywa. Zwróćcie też uwagę na odcień tuszu, ponieważ znajdziecie zarówno takie, które lekko wpadają w fiolet jak i te zbliżone do akwamaryny. Każdy z nich da inną atmosferę rysunku. Ciepło-fioletowe będą bardziej, no cóż – ciepłe, a akwamaryna da lekkie wrażenie dziwności. Czas pracy Mi zrobienie tego portretu (który i tak jest niedokończony) zajęło trzy, długie, bardzo przyjemne wieczory. Jeśli jednak wybierzecie styl fotorealistyczny to będzie to dużo, dużo, dużo dłużej. Ale nie o czas tu chodzi. Najważniejsze jest samo rysowanie a nie efekt końcowy. Im szybciej mi w to uwierzycie, tym szybciej Wasze rysunki zaczną wyglądać tak jak chcecie. Szkic bez linii pomocniczych Przechodzimy do głównego punktu programu, czyli rysowania bez użycia linii pomocniczych. Zacznijmy może od tego, że nie widzę nic złego w przygotowaniu szkicu ołówkiem do rysunku długopisowego. Jak ktoś chce to można. Nie mniej jednak tym razem ja zdecydowałam się na pominięcie linii pomocniczych tym razem. Oznacza to, że szkicowałam dany fragment od razu, bez mierzenia. Jeszcze inaczej mówiąc, stawiałam kreski i plamy od razu w tym miejscu, w którym miały być, bez testowania. Kluczem do uzyskania idealnego szkicu długopisem jest nauczenie się stawiania prawie niewidzialnych linii oraz – uwaga! – plam. Bo kiedy szkicuję tym sposobem używam nie tylko linii. Zdarza mi się (bardzo często), że pewne fragmenty rysuję od razu za pomocą cienia. Pierwsze warstwy są tak delikatne, że nie ma najmniejszego problemu z ich poprawieniem. Najłatwiej będzie poćwiczyć sobie rysowanie w tym stylu na osobnej kartce. Sztuka polega na tym, by wydobywać tusz z długopisu wyłącznie poprzez pocieranie nim po kartce – bez dociskania kulki. Kiedy już opanujemy rysowanie delikatne, można zacząć rysunek właściwy. Cała zabawa właściwie polega na tym, żeby idealnie trafić z proporcjami i miejscem, w którym zaczniemy rysować. Ja zaczęłam sobie rysowanie od oczu, jednak większości z Was to odradzam. Chodzi o to, że początkujący rysownicy mają tendencję do gloryfikowania oczu w portrecie. A to zazwyczaj kończy się rysunkiem, na którym oczy są przesadnie mocne, a reszta blada. Proponuję wiec zacząć np. od nosa. Na podstawie pierwszego narysowanego fragmentu budujemy kolejne. Pierwszy narysowany element działa jako nasza miarka i jest bazą do kolejnych. Wystarczy go zmierzyć (choćby wzrokiem) na zdjęciu i sprawdzić (także na zdjęciu), jak wyglądają otaczające go elementy w porównaniu do niego. To czas na zadanie sobie pytań: „Czy ten kształt jest większy czy mniejszy od tego kształtu?”. „Jak daleko leży leży ten kształt od tego kształtu?”. „Czy tą odległość można do czegoś porównać?”. To są ważne pytania. Zauważcie, że staram się operować słowem „kształt” a nie „oko” czy „nos”. Jest to teoria zaczerpnięta z książki B. Edwards „Rysunek. Odkryj talent dzięki prawej półkuli mózgu”. Jeżeli macie ochotę poczytać o rysowaniu mózgiem (ależ makabrycznie zabrzmiało), to odsyłam do . Powyższą metodą rozbudowujemy nasz rysunek od środka w kierunku granic kartki. Stopniowo przechodzimy dalej i nieustannie upewniamy się, czy wszystko z rysunkiem jest ok. Nie jestem w stanie powiedzieć, czy autokrytycyzm na tym etapie się przyda. Z jednej strony warto skupić się na wyłapywaniu błędów i szybkim korygowaniu ich, a z drugiej – fajnie się czasem wyluzować. Ja aktualnie staram się znaleźć zdrową równowagę pomiędzy autokrytyką a postawą „najważniejsza jest zabawa”. Napiszcie mi koniecznie, co o tym sądzicie. Szkicowaniu długopisem bez linii pomocniczych poświęciłam też osobny tekst. Zapraszam tutaj: Cieniowanie na gładko Warto zaznaczyć, że w przypadku tego rysunku cieniowanie i szkic następowało równocześnie. W tym podpunkcie chciałabym dodać jeszcze kilka słów o cieniowaniu na gładko. I znów mała uwaga: zazwyczaj staram się rysować w stylu fotorealistycznym i oddawać wszelkie możliwe niedoskonałości skóry. Tym razem postanowiłam stworzyć lekko wyidealizowany portret – z dużymi oczami i gładką skórą. Cieniowanie za pomocą długopisu sprowadza się do tego, by stawiać kreski które są równoległe i które mają początek i koniec. Jeżeli spróbujecie cieniować jedną linią ( bez odrywania długopisu), to w miejscach nawrotu uzyskać inny odcień niż po środku. A to nie wygląda zbyt dobrze. Tak więc cieniujemy sobie cały rysunek delikatnymi kreseczkami. Każda kolejna warstwa kresek (rysowanych pod innym kątem) będzie ładnie pogłębiała i przyciemniała całość. Metoda kresek, które mają początek i koniec, obowiązuje także na włosach. Tu jest tylko taka różnice, że kreski są dużo bardziej wyraziste i mogą przebiegać jak chcecie (czyli niekoniecznie równolegle i grzecznie). Jeszcze bardziej możecie freestyleoweać przy szczegółach (źrenice, tęczówki i tak dalej), bo tu nawet nie musicie odrywać długopisu od kartki. To jest ten moment, w którym można się wyluzować. I to by było na tyle. Piszcie mi w komentarzach, co sądzicie o rysunkach długopisem, a w szczególności o portretach wykonywanych taką techniką. Koniecznie dajcie nać, jakie napotykacie problemy podczas pracy i podzielcie się inspirującymi rysunkami, jakie znajdziecie w sieci. Śmiało linkujcie także własne prace!

jak narysować twarz ze zdjęcia